RegioTV De Bilt

55 jaar oude brieven gevonden na sloop Theo Thijssenschool: ‘Dat ik dit nog mag meemaken’

“Wij lopen in mini rokjes, dat zijn rokken van twintig centimeter boven de knie. Misschien als jullie deze brief lezen lopen jullie in ruimtepakken of zoiets.” Dit schreef Sylvia Donselaer als twaalfjarig meisje in een opstel geschreven aan kinderen uit 2049. Dankzij haar zus Olga Aleida zijn de brieven na vijfenvijftig jaar gered van de sloop.

Tijdens een wandelingetje in de buurt schrok Olga Aleida Donselaer zich rot toen ze zag dat haar voormalige basisschool, de Theo Thijssenschool in De Bilt, gesloopt werd. Ze herinnerde zich nog heel goed dat ze als zesjarig meisje heeft gezien dat er brieven van leerlingen werden ingemetseld in de muur bij de wc’s. Ze kon alleen maar denken: waar zijn die brieven gebleven?

Olga Aleida nam meteen contact op met de gemeente om te vragen naar de brieven, alleen zij hadden geen idee en waren bang dat de brieven tijdens de sloop bij het grof vuil terecht waren gekomen. “Ik was er op gebrand om te achterhalen of de brieven nog ergens zouden zijn. Het is toch een unieke vondst, onze leraren hadden dit idee bedacht als nalatenschap aan de maatschappij. Het is een stukje cultureel erfgoed voor gemeente De Bilt.”

Iemand die het zich ook nog goed kan herinneren is haar zus Sylvia Donselaer. Zij is een van de leerlingen die destijds tijdens de les een brief moest schrijven die in de loden koker in de muur werd gestopt. “In ons opstel omschreven we hoe we de huidige tijd beleefden en wat voor verwachtingen we hadden voor de toekomst. De bedoeling was dat de brieven na lange tijd weer naar buiten kwamen en we konden kijken of onze verwachtingen klopte met wat we hadden opgeschreven in de brief.”

In 1967 werden de brieven in een tijdcapsule gestopt en in de muur naast de wc's gemetseld. Olga Aleida herinnert het zich als een gewichtige dag. "Het heeft veel indruk op mij gemaakt. De brieven werden in een loden koker gestopt en de meester zei dat die voor altijd bewaard zouden blijven, zelfs als er brand zou uitbreken. Het was een belangrijk moment voor de school, een stukje cultureel erfgoed voor de gemeenschap."

“Aan de kinderen in het jaar 2049. Als jullie deze brief lezen, dan is hij geel van ouderdom. Ik zal jullie wat vertellen over deze eeuw. De geleerden proberen de eerste mensen naar de maan te krijgen, maar het lukt nog niet echt. Als jullie deze brief lezen zullen jullie wel lachen. Dan is er misschien wel wat voor uitgevonden en wonen jullie op de maan. En dan nog wat over onze kleding. Wij doen aan de mode. Er is elk jaar weer wat anders in de mode. Wij lopen in mini rokjes, dat zijn rokken van twintig centimeter boven de knie. Misschien als jullie deze brief lezen lopen jullie in ruimtepakken of zoiets. Deze brief is in 1967 geschreven, we vonden het een leuk idee om deze brieven goed afgesloten in een bus te doen en hem te verstoppen. Zodat jullie hem zouden vinden.” 

• Fragment brief

Al die jaren zaten de brieven daar veilig opgeborgen, tot ze door bouwvakkers werden teruggevonden bij de sloop. En zo kreeg Sylvia uiteindelijk weer de brief in handen die ze als 12-jarige schreef. Voor haar een heel bijzonder moment. "Je komt weer een beetje dichter bij het kind van toen. Dat is voor mij heel waardevol. Als ik de brieven van mijn klasgenoten lees, komt alles weer boven. Ik zie hun gezichten weer voor me. Geweldig om nog mee te kunnen maken."

Nu 55 jaar laten leest Sylvia hoe ze als kind schrijft dat de koeien in de toekomst misschien wel uitgestorven zijn. Ze kan er zelf erg om lachen. "Mijn voorspellingen zijn niet allemaal uitgekomen, maar je weet het nooit. Het is tenslotte nog geen 2049."

De zussen mocthen de brieven niet alleen lezen, maar ook mee naar huis nemen. Nu aan Sylvia de taak om al haar oude klasgenoten op te sporen en te zorgen dat zij hun eigen brief in handen krijgen. “Zo’n bijzonder moment gun ik iedereen, daarom hoop ik dat mijn oud klasgenoten contact met me opnemen, zodat ik ze de brief kan opsturen of ze kunnen hem bij me ophalen.”